Almelo

Onze bijdrage bij de Algemene beschouwing voorjaarsnota 2013 in de Gemeenteraad van Almelo.

De bezuinigingen lijken te moeten. Het lijkt alsof we met de rug tegen de muur staan en er geen uitweg is. Eigenlijk is het nog veel erger gesteld want we staan voor de afgrond, voor het einde van de lokale democratie. De gemeente wordt immers steeds meer een uitvoeringsinstantie zoals het UWV. De gemeente moet steeds meer taken uitvoeren en krijgt daar steeds minder geld voor. Dat betekent dat er praktisch geen ruimte is voor politieke keuzes zeker niet als vadertje Staat alles met asociale neoliberale wetten dicht
timmert. En wat is de reactie van meerderheid Raad? Ze springt in het diepe. Hopen dat het wel goed komt.

Maar vadertje Staat heeft zojuist het vangnet verwijderd...
De partijen die meer dan vijftig jaar de stad besturen doen dat ook landelijk. In het verleden zijn daar best goede dingen gebeurt maar sinds de jaren 80 moest er iets veranderen. Met kleine stapjes is de verzorgingsstaat afgebroken en moest iedereen maar
zijn eigen verantwoordelijkheid nemen. Dus niet meer samenleven maar je eigen gang gaan. Was het in de jaren 80 nog taboe om te zeggen wat je wilt en daarbij een ander te kwetsen, lijkt het nu taboe om het juist niet te doen. We zijn een stuk rijker geworden,
maar leuker is het niet. Vooral voor de mensen die het niet is gelukt om hun positie te verbeteren. Die mensen krijgen nu te horen dat ze onrendabel zijn en dat de maatschappij ze niet meer moet. Ze hebben immers een kans gehad en er niets mee gedaan. Deze gedachte, dat je kansen moet pakken, zit heel diep in de meerderheid van de Raad want nog voor een wet is vastgesteld gaat ze er naar handelen. Alles om niet uiteindelijk te horen dat de kans is gemist, dat je onrendabel bent. Door deze houding vergeet de meerderheid van de Raad dat ze volksvertegenwoordiger is, dat er mensen zijn die de dupe zijn, nog voor ze een kans hebben gekregen.

Na bijna 8 jaren in de gemeenteraad is veel duidelijk geworden. In 2006 was er nog geen bankencrisis en groeide de ambitieuze plannen tot in de hemel. Die
plannen waren nodig om de stad in balans te brengen, want de winst op steen maakt ons sociaal sterk.
Nooit heeft de SP dit fabeltje geloofd, en sinds de bankencrisis blijkt het prietpraat te zijn. Vanaf de bankencrisis is het de ‘gewone man’ die de problemen mag oplossen. Het is inmiddels duidelijk dat de grote ‘steen projecten’ van de meerderheid Raad geen winst
hebben gebracht maar vooral verlies. Neem als voorbeeld Waterrijk of Fortezza. Als toen echter gold dat dit nodig was om de stad in balans te krijgen dan vallen we bijna om! Maar omdat het sociale domein nog verder wordt uitgekleed, lijkt er toch een balans te ontstaan.
Een fictieve balans omdat er steeds meer mensen de dupe zijn van de blind ambitieuze meerderheid van de Raad. De bezuiniging van vadertje Staat komt dus als geroepen voor de meerderheid van de Raad. Veilig verborgen achter landelijke politiek zeggen dat de wet bepaald. Dat verklaart waarom er geen protest ontstaat.

We kunnen in de voorjaarsnota een nieuw scenario toevoegen op de sociale agenda die bepaald dat we weigeren de taken uit te voeren in combinatie met een
bezuiniging. En pleiten bij de overheid voor een open einde financiering, zodat de mensen die aandacht nodig hebben het ook krijgen. De gemeente heeft immers
een zorgplicht naar al haar inwoners.
De SP verwacht echter dat de meerderheid van de Raad niet naar vadertje Staat durft te gaan.
Maar is het eigenlijk niet een neoliberale opvatting om juist voor jezelf, lees gemeente, op te komen en kansen te benutten of zelfs te creëren? Of is een lobby inzetten voor je medemens ondergeschikt aan een lobby voor binnenstadsgeld?
Het vertrekpunt van de bezuiniging is daarom niet de opdracht van het Rijk of de benarde financiële situatie, maar het toegeven dat de meerderheid Raad domme besluiten heeft genomen en de eigen landelijke partij niet meer in de hand heeft.Het recente verleden heeft uitgewezen dat grote projecten een zwakke kant is van de gemeente. Naar de mening van de SP komt dit doordat de meerderheid Raad gelooft in sprookjes maar dat het einde niet belangrijk is terwijl dit toch het uitgangspunt van een sprookje is. Er was eens... en ze leefden nog lang en gelukkig is bij grote projecten in
Almelo: Er was eens... en ze leefden berooid verder.

Neem als voorbeeld het IISPA, de realisatie ging over de kop en nu moet er weer geld achteraan. En nu gaan we zelf de binnenstad wel even opknappen, wat niet kan gebeuren zonder geld van de provincie. Dat geld was al toegezegd maar door een besluit van de meerderheid Raad staat het op losse schroeven. Op zich geen probleem want dan wordt niet dezelfde fout gemaakt als in de jaren 80 toen hetzelfde stuk binnenstad werd ontwikkeld. Ook toen had de gemeente geen
geld maar zette toch door...
Na het vaststellen van de gewijzigde detailhandelsructuurvisie lijkt het de SP
zinnig het binnenstadsplan van 22 november 2011 on hold te zetten en eerst te bekijken of deze nog kans van slagen heeft na het vrijgeven van de detailhandel
op de zuid-as. De ondernemers in de binnenstad moeten weten waar ze aan toe zijn want zonder die ondernemers gebeurt er niets. De raad kan wel tegen beter weten in handelen maar dan krijgen we vast een herhaling van het fiasco uit de jaren 80 en daarmee nog meer kapitaalvernietiging. De SP is nog steeds van mening dat de binnenstad die er is vooral aandacht nodig heeft en het vastgestelde binnenstadsplan gaat nog steeds uit van uitbreiding.

De SP is van mening dat zorg noodzakelijk is voor een gezonde maatschappij. Dat zorg kan bestaan uit betaald en onbetaald werk doet niet ter zake. Maar het woord ‘Zorg’ schrappen en vervangen voor ‘Participatie’ lijkt formeel maar heeft een neoliberale grondslag. Ondanks
dat er steeds meer van mensen wordt gevraagd, financieel en maatschappelijk, trekt de overheid zich terug en gaat geld investeren in structuren ipv mensen. Uiteindelijk zal na een peperdure studie blijken dat mensen maar voor elkaar moeten zorgen en als dat niet lukt dan komt er wel iemand uit de bijstand bij u langs. Als dat een eerlijke baan zou zijn staat
de SP daar achter maar de huidige trend stevent af op verplicht vrijwilligerswerk, volgens
de SP een gotspe. De opstelling van de SP is in de afgelopen jaren heel consequent geweest. Natuurlijk
heeft ook de SP wel een enkel ondoordacht verkeerd besluit genomen, maar loopt daar niet voor weg. Al jaren geeft de SP haar visie op Almelo weer. Over hoe we met de inwoners om moeten gaan en waarin we moeten investeren. Dat zijn nooit belachelijke nieuwe grote geldverslindende projecten geweest maar ideeën voor het behouden van betaalbare woningen, schoolzwemmen, bijzondere bijstand, buurthuizen, hulp bij schulden, peuterspeelwerk, speelplaatsen voor kinderen en jongeren, schone en veilige buurten,
eerlijk loon voor eerlijk werk, etc. De meerderheid van de Raad besloot echter keer op keer dat het sociale domein de klappen moest opvangen voor de teleurstellende resultaten van de blinde ambities. Steeds meer is er afgebroken en hebben de inwoners van Almelo de klappen moeten opvangen voor falend bestuur. Deze voorjaarsnota gaat nog verder. Ook al
wordt er gesuggereerd dat er in het sociale wordt geïnvesteerd is het tegendeel waar. Deels
door vadertje Staat, maar vooral door meerderheid van de Raad. De SP kan elk onderdeel gaan aanpassen maar gezien de stemverhoudingen van de afgelopen 7 jaren heeft de SP er geen vertrouwen in. We laten ons echter, een jaar voor de verkiezingen, graag verrassen.
Er zijn kansen voor Almelo maar daar is lef voor nodig, lef om tegen de eigen partijtop te zeggen dat het niet deugt wat er gebeurt. Lef om toe te geven dat er foute besluiten zijn genomen. Lef om de visie bij te stellen. En vooral lef om te vertrouwen in de “onrendabele”.
Want met goede aandacht hoeft niemand thuis te zitten en kan iedereen een eerlijk loon verdienen. Dat gaan we niet betalen uit fictieve vastgoedwinsten maar dat gaan we betalen door vadertje Staat te zeggen dat we het niet op zijn voorwaarde gaan doen.

inhoudelijke punten op het raadsvoorstel:

Afhankelijk van de discussie en andere inbreng kunnen dit amendementen worden.

Bijstand:
Iedereen moet naar eigen vermogen meedoen in onze samenleving. Voor mensen die niet
kunnen werken – bijvoorbeeld vanwege een handicap, verslavingen, psychische problemen
of dakloosheid - moet een sociaal vangnet blijven bestaan.
Steeds meer mensen zijn aangewezen op het vangnet van de bijstand. Een ander deel van
de bijstandsgerechtigden is langdurig aangewezen op de bijstand. Maar dit vangnet gaat
steeds weer op de schop. Almelo zet bijstandsgerechtigden aan het werk, zonder eerlijk
loon of fatsoenlijk contract.
Dit gebeurt allemaal met de verdediging dat werklozen ‘werknemersvaardigheden moeten
aanleren en werkritme moeten opdoen’. De praktijk is weerbarstiger. Onder dreiging van
kortingen op de uitkering worden werklozen van het ene naar het andere werktraject
gejaagd. Daar komt nog bij dat Almelo overweegt om de langdurigheidtoeslag te versoberen
of beëindigen.
De SP zou willen dat bijstandsgerechtigden aan het werk komen voor een eerlijk loon
en dat mensen die niet kunnen werken een goed en sociaal vangnet houden, waarbij ook de
langdurigheidtoeslag behouden blijft.

Leerlingenvervoer:Almelo wil de regeling voor het leerlingenvervoer verder aanscherpen.
De SP vindt de aanhoudende bezuinigingen op kwetsbare leerlingen een schande.
Ieder kind heeft recht op onderwijs. En als kinderen van het speciaal onderwijs niet zelf
naar school kunnen gaan, dan moeten ze worden gebracht.

Schoolgebouwen:
Kwaliteitsniveau onderhoud van schoolgebouwen verlagen. Waarom niet mensen uit de
bijstand hiervoor een baan aanbieden tegen wettelijk minimum loon zodat we juist mensen
uit de bijstand aan het werk krijgen. Iedereen verdient werk daarom moet geinvesteerd
worden, niet bezuinigd.

Jeugdzorg:
De SP vind dat: Op dit moment de jeugdzorg door te veel en te bureaucratische instanties
langs elkaar heen werkt. Deze instanties moeten vervangen worden door laagdrempelige
centra in de wijken. Die kunnen kinderen en ouders ondersteunen, hulp en zorg bieden
en waar nodig doorverwijzen. Wij willen meer plekken in de jeugdzorg, zodat jongeren
niet meer hoeven te wachten op de noodzakelijke hulp. Het opsluiten van jongeren in de
jeugdzorg gaan we voorkomen. We willen meer gezinshuizen en pleeggezinnen en meer
plekken voor opvang van zwerfjongeren. Dit kunnen we echter niet uitvoeren zonder geld,
de provincie is al jaren bezig de kosten te drukken, en met succes. Het is vreemd dat de
gemeente die nog geen kennis in huis heeft dit wel even in de overtreffende trap gaat
herhalen.

Kinderopvang:
De SP vind dat: kinderopvang altijd betaalbaar dient te zijn en van goede kwaliteit. Er
moeten kwaliteitseisen worden vastgelegd. Ook voor kinderen met een specifieke sociale
of medische indicatie moet goede opvang worden gegarandeerd. De ouderbijdrage voor
kinderopvang wordt sterker inkomensafhankelijk gemaakt voor het tweede en volgende kind.
Gastouderopvang is een volwaardige vorm van kinderopvang die een waardevolle aanvulling
vormt op de opvang in kinderopvangcentra. Ook zouden wij graag zien dat in elke wijk
kinderopvang aanwezig is, zodat gezinnen altijd in hun eigen wijk de opvang hebben. Het
verdwijnen van het peuterspeelwerk heeft echter grote gevolgen voor de peuters maar ook
voor de ouders. Nu de kinderopvang onder druk staat lijkt het logisch om te kijken of het
besluit over de peuterspeelzalen herzien moet worden.

Binnenstad:
Dit besluit willen wij nu niet nemen omdat de Zuid-as hier dwars ligt.

Sociale agenda:
Er wordt geïnvesteerd op het verkeerde nog niet wetende hoe de wetten er uiteindelijk uit
gaan zien.

Weerstandsvermogen:
Omdat er een visie is die alweer is ingehaald blijft het kunst- en vliegwerk - de behoefte
raming is een wens van de meerderheid Raad - om het weerstandsvermogen op peil te
houden ten koste van het brood nodige.
Aantrekkelijke Stad / sociale agenda / leefbaarheid en veiligheid:
De bezuinigingsmaatregelen laten geen samenhang zien en zijn gebaseerd op verkeerde
investeringen. Het ontbreekt aan visie behalve het coalitieakkoord. Deze geldt echter voor
deze coalitie en niet voor de komende.

kerntakendiscussie:
kennis nemen van kan geen kwaad maar de uitwerking wel. Het college zoekt naar een
manier om het kaartenboek bij de begroting te betrekken. Daarmee versterkt dat het idee
dat deze voorjaarsnota niet klaar is en een vervolg moet krijgen als najaarsnota. Daarmee
vervalt het gehele besluit rond de voorjaarsnota.