Almelo

In de Roskam van 31 oktober vraagt huisarts Koos van der Burgh vanuit zijn optiek aandacht voor de tweedeling in de zorg.
Het artikel geeft op een anekdotische wijze de gezondheidsproblemen weer van mensen zowel in Afrika als in Nederland.
De verschraling van de zorg, de huisarts die vroeger als regel bij de mensen over de vloer kwam .
De huisarts was verbonden met de leefwereld van zijn patiënten . Nu lijkt het meer en meer ook in Nederland op een geprofessionaliseerd instituut.

De huisarts komt nauwelijks nog bij de mensen thuis, ze moeten naar hem toe komen
Dhr van der Burgh wijst terecht op de ontwikkelingen in de VS;
Daar hebben ze bijna geen huisartsen meer, en voltrekt de gezondheidszorg zich voornamelijk binnen de muren van de ziekenhuizen
Dhr van der Burgh heeft lang hoop gehad dat iemand met invloed zou zeggen:
' Zo kan het niet langer'
Dhr van der Burgh dit vraagt om een reactie:
Niet de de opmerking ' zo kan het niet langer " dient te worden gesteld maar
' Hoe kan het anders'?
Dient de aandacht niet daar te zijn waar het verband is tussen de gezondheid en het gezondheidsgedrag van mensen en hun sociaal economische en sociaal culturele omgeving?
Waarom laten mensen zich anno 2003 opereren aan snurken?
Zijn het niet de artsen zelf die dit aanbod creëren en daarmee de vraag naar zorg vergroten?
De totale uitgaven in de zorg groeit en groeit maar.
De patiënten vragen meer zorg dan er door de werkers in de zorg kan worden gegeven, en het aantal patiënten neemt in de komende jaren alleen nog maar fors toe
Hoe kan het anders?
Het gaat immers om Nederlandse misstanden in de gezondheidszorg, de verschraling van de zorg gekoppeld aan de maatschappelijke misvatting dat levensproblemen in de gezondheidszorg kunnen worden opgelost.
Hoe voorkomen dat er wel meer kennis is van de sociale dynamiek van de samenleving maar dat die kennis niet gebruikt wordt in de gezondheidszorg?
Wordt het niet eens tijd dat huisartsen zich daadwerkelijk gaan toeleggen in Twente op de oprichting van laagdrempelige multifunctionele wijkcentra, in plaats van huisartsen posten en maar blijven klagen over misstanden?
Centra waarin allerlei zorg en dienstverleners zijn gehuisvest, die zich toeleggen op zowel de cure als care als preventie en welzijn .
En die betrokken zijn bij het dagelijkse leven van de patiënt.
Centra met de nadruk op gezondheidszorg en maatschappelijke dienstverlening . Waar adviezen en informatie en behandeling worden gegeven .
Centra waar allerlei dienst verleners zijn gehuisvest, waar laagdrempelig onderzoek wordt verricht ( laboratorium, echo, röntgen etc) en eenvoudige behandelingen.
Een wijkkliniek als antwoord op de fusieziekte van ziekenhuizen.
Eenvoudige behandelingen kunnen dicht bij huis in plaats van in een ziekenhuis, gebruik maken van moderne technieken om decentraal zorg te verlenen in plaats van steeds centralistische en grotere ziekenhuizen te bouwen
En deze centra zijn dan ook bedoeld als antwoord op de sociale verschraling binnen de zorg waar dhr van der Burg het over heeft.
Dhr van der Burg , lid van de kwaliteitscommissie van de huisartsen post in Almelo, iemand met invloed, zou belangrijk kunnen zijn in de oplossing van de crisis waarin de huisartsen zorg verkeerd
Vorm een Gideonsbende en loop voorop: het kan anders

Clara Blaauw
Voorzitter SP Almelo