Almelo

Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan
Waarvoor zijn wij de raad...

Deze begroting roept bij ons een rouwstemming op. Een rouwstemming omdat we met paliatieve zorg bezig zijn. Het beleid van de afgelopen jaren heeft ons naar de rand van de afgrond gebracht. Terwijl dit college wil blijven balanceren op die rand houden wij teveel van ons leven en van Almelo. We moeten weg bij die afgrond. Dat betekent dat we een paar pijnlijke keuzes moeten maken. De ambite moet herschreven worden, de behoefte in Almelo moet daarbij het uitgangspunt zijn. Dus niet vasthouden aan alle uitbreidingsplannen maar het verlies nemen en het leven houden.

De grootste ambitie is; Almelo rijker en slimmer maken, daarmee wordt ook gezegd dat Almelo arm en dom is. Dat zal niemand echter onderschrijven.
Maar is Almelo arm: nee, in veel opzichten niet. Almelo is rijk aan natuurschoon, historisch waardevolle buurten, werkgelegenheid en onderwijsmogelijkheden, zorg op niveau, cultuur.
Kan Almelo rijker worden: ja, maar wij verstaan iets anders met rijker dan het college: onder rijker verstaan we het geluk van de inwoners, een solidaire lastenverdeling onder de inwoners van onze gemeente. Dit vraagt een grote mate van creativiteit bij het ontwikkelen van beleid met beperkte middelen. Inwoners die met veel moeite hun broek op kunnen houden meer belemmeringen opwerpen is o.i. niet de manier om een stad rijker te maken. Juist op maat investeren in mensen, zo efficiënt mogelijk organiseren van de uitvoering en daarbij bewaken van het rendement en de kwaliteit zal ervoor zorgen dat het meer mensen goed zal gaan.

Door maatwerk, zullen we het personeel hard nodig hebben. Zomaar zeggen dat er wel 100 mensen weg moeten is daarbij niet gepast. Zeker als je in het achterhoofd weet dat er straks meer taken bij de gemeente komen te liggen zoals de Jeugdzorg of de WAO. We zullen de mensen straks hard nodig hebben. De discussie rond de taken zal daarbij duidelijkheid moeten verschaffen. Wij willen daar echter niet op voorhand beperkt worden.

Sociale zaken:
Het sociale gezicht van Almelo moeten we vasthouden en niet door de regering laten inperken. Dit zal veel van ons vragen maar we moeten niet in een kramp schieten. Zeker staat dat we meer taken krijgen maar het geld niet mee komt, de twee coalitiepartijen laten dat toch niet gebeuren?

WSW
De WSW is een goed voorbeeld van solidariteit en gelijkwaardigheid. Iedereen begrijpt dat iemand met een beperking niet zo makkelijk aan een vaste baan komt. Deze grote groep zal met extra steun een heel eind kunnen komen. De gemeente kan daar een grote rol in spelen door met bedrijven in Almelo te gaan praten over de maatschappelijke plicht dat elk bedrijf ongeveer 10 procent personeel met een beperking in dienst neemt. We mogen deze grote groep niet aan hun lot overlaten. Er staat een grote bezuiniging op stapel al wordt deze verkleed in schaapskleren. We moeten ons niet gek laten maken maar in opstand komen want armoede werkt niet!

De leenbijstand moet op de schop want het vullen van het ene gat met het andere, daar moet de gemeente niet aan meewerken. Met een zeer laag inkomen is het heel lastig om geleend geld terug te betalen. Laatst sprak ik een jongen die na een paar jaar schuldsanering eindelijk van zijn schulden af was, daardoor stond hij weer positief in het leven. Omdat hij moeite heeft om zijn huishoudboekje op orde te houden is hij doorgegaan met het budgetbeheer, een verstandige keuze. Zijn huis kreeg echter lekkage, na overleg was een flinke lening geen probleem bij de Stadsbank, nu zit hij de komende jaren weer met een flinke schuld en komen er nieuwe schulden bij omdat de aflossing wel wordt ingehouden waardoor andere rekeningen niet meer betaald kunnen worden. Dit is natuurlijk niet de reden waarom hij budgetbeheer heeft aangevraagd.

Het onderzoek naar leerlingenvervoer zal veel duidelijk moeten maken. Voor ons staat echter vast dat kinderen die nu voor leerlingenvervoer in aanmerking komen, dat ook moeten behouden. Dus totdat we er in de raad een beslissing over hebben genomen niets terugdraaien.

Op de WMO wordt 200.000 per jaar bezuinigd, maar waar wordt op bezuinigd? Gaat het
om de thuiszorg? Daar is al veel op bezuinigd, of gaan weer het aantal uren in de thuiszorg
naar beneden, dat is al eerder gebeurd. Dat kan niet nog een keer. Ook hier geldt maatwerk, het principe van buurtzorg is ons uit het hart gegrepen, kleinschalig zonder grote dure kantoren. We hebben de plicht om te zorgen dat de juiste zorg wordt geleverd maar ook dat het personeel goed betaald wordt en mee mag praten over de zorg.

Op de bijzondere bijstand kan eigenlijk niet beknibbeld worden, wij denken wel dat er hier een kwaliteitslag gemaakt kan worden. De nieuwe regering wil dit echter aan banden gaan leggen, ook hier moeten we als gemeente flink tegengas geven.

Moeten we de OZB verhogen?
Ons antwoord is: Ja, in deze tijden moet dat om de lasten eerlijk te verdelen. De woningcorporaties moeten we oproepen om deze verhoging niet door te berekenen maar hier juist het verschil te maken.

De hondenbelasting moet besteed worden aan voorzieningen voor honden en toezicht op naleving van het beleidsplan. De huidige werkwijze en toezicht is een groot maatschappelijk probleem aan het worden. De verhoging willen wij niet omdat dit asociaal is, de opbrengst wordt immers voor andere zaken gebruikt.

Maar tot zover de gaten die wij moeten dichten omdat de regering denkt dat het een vrijwillige keuze is om een beperking te hebben.

Wonen:
Wie wil er wonen in een halflege wijk. Het vereist veel moed om te accepteren dat er met andere toekomstverwachtingen in het verleden keuzes zijn gemaakt, waaraan we nu geen gevolg kunnen geven. 70 miljoen investering poets je niet zomaar even weg. Toch is loslaten van het oude stramien de enige mogelijkheid om echte alternatieven te vinden. Uithuilen en opnieuw beginnen. Wat zijn de goede elementen: lege plekken vullen, gebieden in aanbouw afmaken.
We zijn in de afgelopen jaren van 550 naar 265 woningen gegaan, niet doordat we projecten laten afvallen maar door het te verspreiden over meer jaren. Een factor is bijna gelijk gebleven en dat is de sloop, deze is van 100 naar 96 woningen gegaan. Blijkbaar moeten we eerst kapitaal vernietigen om weer wat geld te maken. Het slopen van goede woningen is de minst duurzame oplossing maar ook de duurste oplossing. Reken maar na. Als je een woning van 300 euro gaat slopen en je zet er een woning van 600 voor terug, wie gaat dan de huurtoeslag betalen? Niet de gemeente maar wel de belastingbetaler.
Wij blijven staan achter inbreiden en als het in de toekomst nodig is toch uit te moeten breiden dan doen we het dan. Wij moeten daarbij het heft in handen houden en ons niet laten ‘lijden’ door projectontwikkelaars. Wij moeten de behoefte in beeld krijgen en daar naar handelen. Een mooi voorbeeld is Doesburg, daar lukt het de gemeente om een nieuwe wijk aan te leggen die voor 75% uit betaalbare woningen bestaat, omdat daar vraag naar is.

Een nieuw binnenstadsplan? Ja, maar dan met meer aandacht voor de winkelstraten van nu...
Een levendige, compacte binnenstad met aandacht voor gebied Oranjestraat. We hebben een historische centrumdeel maar er wordt alleen gedacht aan nieuwbouw.

De lening voor een nieuw Stadion Heracles opschorten: Het geld is nu voor andere zaken nodig; Heracles moet even wachten of het op eigen kracht doen. Het huidige stadion is nog lang niet afgeschreven ook is er nog geen alternatieve bestemming voor het huidige stadion. Het is net als het stadhuis: niet het ene probleem oplossen en vervolgens inruilen voor een nieuw probleem.

Waarom staat Almelo eigenlijk aan de afgrond? Dat hebben we over ons zelf afgeroepen door te grote ambities te hebben. De twee marsroutes onderschrijven dat. Er is inmiddels zoveel geïnvesteerd in grond dat er geen weg terug lijkt. Daarom gaan we de ambities maar doorschuiven naar de toekomst. We moeten terug en een andere weg inslaan, we zitten immers op een doodlopende weg!

Motie